Wijn proeven!

Dinsdag 1 juli
Na een lekker ontbijt bij een grappig eettentje in Kaslo met gelukkig weer eens cappuccino, vertrokken we naar onze volgende bestemming: Kelowna, in the Okanagan Valley, een mooi gelegen stadje aan Okanagan Lake midden in een wijngebied. Natuurlijk zouden we dat gaan ontdekken, want wat zou een vakantie met Joost zijn zonder wijnproeven? :-)

De route slingerde langs veel mooie meren en dorpjes. We hebben het spookstadje Sandon bezocht, waar in de hoogtijdagen van de zilvermijnbouw (rond 1900) ruim 5.000 mensen woonden. Nu bestaat het nog uit een museum, wat krotten en een nog (kleine) werkende mijn. Met de ferry gingen we naar de overkant van Lower Arrow Lake. Onderweg enkele geiten en herten pal langs de weg gezien (je zult ze maar voor je auto krijgen, niet leuk!). Eind van de middag kwamen we aan bij B&B Lakeview Heights, een fantastisch mooi plekje in de heuvels aan Lake Okanagan. De eigenaren Mike & Anne ontvingen ons allerhartelijkst met een drankje en we ontmoetten de andere gasten, een Canadees stel. 's Avonds zijn we met hen gaan dineren, lekker eten en leuke gesprekken (al vonden we haar leuker dan hem....). 1st of July is Canada Day en dat wordt in veel steden afgesloten met vuurwerk, zo ook in Kelowna. Dat wilden we wel ff zien vanaf de overkant van het meer... en we waren niet de enigen. Het duurde maar even, maar was de moeite waard.

Tijdens het (alweer heerlijke luxe) ontbijt de volgende ochtend hoorden we weer interessante verhalen van Mike & Anne. Erg bereisde mensen (hij Canadees, zij Australische, met allebei ook nog de Engelse nationaliteit....) die al op veel plekken in de wereld hebben gewoond en gewerkt. Inmiddels zijn ze gepensioneerd en runnen ze de B&B. Deze dag stond het 'wijnproeven' op de agenda, dus Joost helemaal in z'n hum. We hebben bij verschillende 'wineries' wijn geproefd en natuurlijk ook wat ingeslagen. In NL zijn nauwelijks Canadese wijnen te vinden. Volgens de mensen hier komt dat grotendeels door de nog jonge wijnindustrie. Er nog te weinig volume om te kunnen exporteren. Aan de kwaliteit kan het niet liggen, want we hebben wel wat toppertjes geproefd (en uitgespuugd, want ik was de BOB). Tussendoor nog een 'goatfarm' bezocht en een 'geitenijsje' gegeten ('Italiaans' ijs gemaakt van geitenmelk, heerlijke volle smaak).
Toen was het tijd voor een strandmomentje... klein strandje opgezocht en lekker gelezen en geluierd (na een paar wijntjes willen je ogen best graag even dicht :-). En dan.... terwijl ik midden in een spannend verhaal zit, komt er ineens een hert voorbij lopen! Een hert... op het strand! Dat verzin je toch niet? Het beest keek ons even geamuseerd aan en liep toen rustig verder.... Ik was nog net op tijd voor een foto van z'n achterkant.

's Avonds uitgebreid wezen 'dineren' bij wijngoed Mission Hill. Heel mooi statig gebouw, het leek wel een soort klooster en lag op een heuvel. Hun wijn, de Pinot Noir is tot de beste van Canada verkozen. Helaas stond die niet op de kaart :-(
We zaten buiten in een soort overdekte lange gang met uitzicht over de wijnranken en het meer. Als we vertellen dat we uit Nederland komen (wat sommigen al wel vermoeden gezien onze lengte en/of taal), blijken best wat Canadezen al in NL geweest te zijn. Meestal Amsterdam en Den Haag, maar een enkeling kent zelfs Arnhem.

Donderdag 3 juli
Bij het ontbijt de volgende dag (eggs Benedict met Hollandaisesaus, jammie) ontmoetten we de nieuwe, Duitse medegasten, uit Rohstock. Hij sprak amper Engels, dus gingen we over op het Duits, kein Problem! En tussendoor gewoon weer Engels... just as easy :-) Men staat er hier van te kijken dat de Nederlanders zoveel talen (een beetje) spreken. Daarna namen we afscheid van Mike & Anne en ging de reis verder naar het dorpje Hope. Een reis van ca. 300 km. Lijkt niet ver, maar met de bochtige wegen door de bergen en de snelheden van gemiddeld 80 km/uur (maximaal = 100 km/uur) zit je toch wel even in de auto. Uiteraard zijn we wel een paar keer gestopt en hebben we nog een wandeling van een klein uur gemaakt, een 'bergje' op in Manning National Park. Hope is een klein, weinig omvattend dorpje, omgeven door de bergen. Het is niet dat we hier nu perse naartoe wilden, maar de afstand naar onze bestemming morgen (Lund) was te ver om in een dag te rijden, vandaar.
Ons onderkomen hier is wel een megaverschil met gisteren; van een luxe B&B in een chique buitenwijk van Kelowna met uitzicht over het meer en culinaire hoogstandjes als diner, naar een motelletje midden in het dorp waar onze avondmaaltijd bestond uit een (Amerikaanse pan)pizza met een blikje cola op het balkon van ons motel... hahahahaha...tja.... afwisseling noemen we dat! Wat trouwens wel bijzonder is aan Hope is dat hier de allereerste Rambo-film, First Blood (ja, die met spierbundel Sylvester Stallone) is opgenomen!
Morgen vertrekken we op tijd voor onze reis naar Lund, waarvoor we twee keer de ferry moeten pakken. We zitten daar in een B&B op een klein eilandje.

Inmiddels staat er al ruim 3.300 km op de teller en we hebben nog ruim een week te gaan! Kilometervreters zijn we... Als je een beetje van dit megagrote land wilt zien, ontkom je niet aan het maken van wat kilometers. Gelukkig is de route steeds zo mooi en afwisselend, dat het geen moment verveelt.