Tongariro

We hebben alweer eventjes niets laten horen, maar dat betekent niet dat we niets hebben meegemaakt! Wat een superdag hebben we donderdag weer gehad: 19,4 km gelopen met een stralend zonnetje. Met een shuttlebus werden we naar de start van de Tongariro-crossing gebracht, ergens in the middle of nowhere op de uitlopers van de Tongariro-vulkaan. Er waren best veel toeristen die dag. De dagen ervoor was het slecht weer geweest en blijkbaar had iedereen gewacht op de eerstvolgende mooie dag. Met een rugzak vol water, warme en regenkleding & lunchpakket gingen we op pad. In het begin ging het nog over vlak terrein, door een grote krater. Maar toen begon het echte werk; klimmen over rotsen, steil omhoog, soms even wegglijden, flink hijgen en op tijd achterom kijken om op adem te komen, maar vooral om te genieten van de fantastische uitzichten. Omdat er mensen achter je lopen, móet je wel door…. dat helpt best wel :-) En als we na een stevige klim boven kwamen, werden we steeds beloond met weer een spectaculair uitzicht. Een enorme krater met rood en zwart gesteente, waar je op verschillende plekken de damp nog vanaf kon zien komen. De Emerald Lakes: meertjes in de kraters die prachtig turquoise van kleur zijn, door de mineralen die erin zitten. Heel bijzonder in zo’n desolate omgeving. Vanaf de top ging het een paar 100 meter steil naar beneden in fijn los grind, dus hakken in het zand, achterover hangen en gaan! Hahahaha… Joost was zo beneden, maar bij mij duurde het ff langer voordat ik het doorhad. Dat bleek ook meteen het steilste stuk van de tocht. We wisten dat om 17.00 uur de laatste bus zou vertrekken, dus voor die tijd moesten we binnen zijn. Omdat iedereen die de crossing doet heeft moeten intekenen, weten ze precies hoeveel mensen er weer met de bussen mee terug moeten. Ben je er om 17.00 uur niet, dan komt er een bus die op je blijft wachten totdat je aankomt, uiteraard tegen flinke betaling. De daling was in veel minder ruig landschap, en daardoor ook saaier. We hadden flink het tempo erin en konden nog net de bus van 16.00 uur halen, dus we hebben het in 6,5 uur gered…. best knap vinden we zelf :).
Natuurlijk geen zin meer om ’s avonds nog een stap te zetten, dus hebben we lekker in de lodge gegeten en konden we daarna zo ons bed inrollen.