Een stormachtige, bijzondere plek

Hi again,
Donderdag een mooie rit gehad van Franz Josef naar ons beachhouse. Ik ‘moest’ achter het stuur, want Joost was al om 05.00 uur opgestaan om naar Lake Matheson te rijden. Bij zonsopgang en helder weer schijn je daar de bergen heel mooi weerspiegeld te zien in het meer. Ik was minder enthousiast over deze nachtelijke actie, dus ben lekker blijven liggen. Hij heeft gelukkig wel mooie foto’s kunnen maken.
Na een (inmiddels al bijna traditionele) cappuccino & iets lekkers-stop, kwamen we rond het middaguur in golddigger town Ross. Hier even rondgelopen en geluncht. We ontmoetten er weer een Nederlands stel (heel toevallig ook uit Arnhem). Zij hadden net 3 weken op het Noordereiland doorgebracht. Het weer schijnt daar nu slecht te zijn… maar hopen dat dat over een week anders is….

Ons strandhuisje blijkt een heel speciaal huis te zijn. Op internet konden we er niets over vinden en ook de reisbeschrijving was erg summier, dus we hadden geen idee wat te verwachten. Het is een oud houten huis, direct aan zee, op een rots gebouwd, met gekleurd glas in de openslaande deuren naar het terras aan zee. In de wijde omtrek geen ander huis te bekennen. We kwamen aan in slecht weer en dat bleef het de hele rest van de dag en nacht. Een beetje een vreemd gevoel gaf het mij wel, daar in een houten huisje, vlak boven de ruige zee met die stevige windvlagen en regen…. geloof dat Joost het hier niet mee eens is :-)
De volgende dag zijn we bij laagtij, rond het middaguur, een stuk op het strand gaan lopen. De mosselen lagen voor het oprapen. Veel aangespoeld hout, waarmee we de haard konden stoken om het aangenaam warm te krijgen. Onderweg begon het weer te regenen en net voor het losbarstte waren we terug in het huisje.
Later in de middag naar de 20 km verder gelegen Pancake Rocks & Blowholes geweest bij het plaatsje Punakaiki. Door duizenden jaren regen, wind en opstuivend zeewater uit de Tasmanzee zijn stroken kalksteen weggesleten en zijn de Pancake Rocks gevormd. In de loop der eeuwen zijn hier holen gevormd waar bij hoogwater de golven onder hoge druk naar binnen stromen en vervolgens exploderen. Bijzonder om te zien. Wat een kracht heeft dat water zeg. Nog heel even piepte het zonnetje door de grijze wolken, heerlijk… maar helaas was dat maar van korte duur.
Langs de kustweg naast ons huisje waren twee schilders de ruige zee aan het schilderen. Joost kwam met ze aan de praat en één van hen vertelde dat hij dit huisje ooit heeft willen kopen vanwege de fantastische plek, maar dat het hem toch té afgelegen lag. Ik kan me er wel iets bij voorstellen: bijzonder voor een paar dagen, maar om er te wonen? Nou nee… Joost was helemaal in z’n hum op deze geweldige, ruige, écht mannelijke plek :-) en had er wel langer willen blijven.