5 t/m 8 juni: Zion, Grand Canyon en Lake Powell

5 juni: Zion: Lower & Upper Emerald Pools

Vandaag, 5 juni, onze eerste hele dag in Zion National Park. We hebben een mooie plek met uitzicht op de rotsen. Slapen in de camper gaat trouwens prima. En ook de douche en de poepdoos doen wat ze moeten doen. Het voelt al echt als ons eigen huisje en het is prettig om niet elke dag de koffer opnieuw te hoeven uitpakken. Rijden in dat gevaarte durf ik nog niet aan. Zelfs als bijrijder vind ik het nog spannend ;-) Misschien later ergens op een parkeerplaats maar eens oefenen.
Vandaag onze eerste wandeling naar de Lower & Upper (alleen Joost) Emerald Pools gelopen. Het ging alleen anders dan verwacht. Al vlak na de start gleed ik uit over iets (of ik tilde m’n voeten niet hoog genoeg op) en daar lag ik, languit. Flink bloedende knie, geschaafde schouder en hand. En in onze volle rugzak zat natuurlijk geen EHBO-kit of een zakdoekje of iets. Maar gelukkig is iedereen hier uiterst vriendelijk en behulpzaam en kwamen er al direct enkele wandelaars hulp bieden. Met een zakdoekje van de één en wat tape van de ander m’n knie provisorisch verbonden. Toen ff bijkomen in de schaduw (’t was intussen al weer rond de 35 graden). Toch verder gelopen, want het was geen lange wandeling, wel mooi, maar o zo heet. Daarna lekker geluierd bij de camper. M'n knie is inmiddels vooral stijf en beurs, valt dus mee. Van deze hitte word je (ik!) trouwens heel moe, dus een kort dutje in de koele camper, zo aan het eind van de middag, is best lekker! Na een potje Rummikub (ons vakantiespelletje) het bed in. Morgen weer een nieuwe dag met op het programma The Narrows!

6 juni: Zion: The Narrows: immens en overweldigend!

Vroeg op (07.15 uur en dat op vakantie :-() om in de koelte The Narrows te kunnen lopen.
The Narrows zijn het smalste deel van Zion Canyon, waar de 300 meter hoge wanden van de canyon zo dicht bij elkaar komen dat je alleen maar door de rivier verder kunt lopen. De hele wandeling is 25 km, wij hebben een deel hiervan gelopen. ’s Ochtends eerst onze uitrustig gehuurd: een wandelstok en speciale waterproof schoenen en sokken. Toen met de bus naar het begin van de trail .De eerste stappen in de rivier waren onwennig, want het water stroomt op sommige plekken behoorlijk snel en het kan diep zijn, afhankelijk van hoe ver je de canyon in gaat. Het was gewéldig.
@Bart&Ingrid: jullie hebben echt níets teveel gezegd over The Narrows, wat een onwijs mooie ervaring. De canyon torent aan weerszijden zo hoog boven je uit dat je je maar klein en nietig voelt. De foto’s spreken voor zich!
Na deze inspannende tocht tijd voor een ijsje en relaxen. Morgenochtend vroeg op om verder te reizen (naar The Grand Canyon (North Rim).
Tijdens onze reis doorkruisen we 4 staten: Nevada, Utah, Arizona en California. Dat betekent dat we nogal eens met een tijdsverschil van 1 uur te maken hebben. De ene keer vanwege de datumgrens en de andere keer omdat Arizona niet meedoet aan de ‘daylight-savings’ en Utah wel, waardoor het zomaar ineens een uur vroeger is. Wel handig om te weten ;-)
Nog een belangrijke ontdekking: na 5 dagen VS moet ik bekennen dat de Amerikanen die we hebben ontmoet vriendelijker zijn dan ik had verwacht .Waar je ook bent, bijna iedereen begint direct een praatje met je. Ze helpen je graag, zijn heel open en benieuwd naar waar je vandaan komt (You’re from Holland? I looooooooooove Amsterdam!). Ook vinden ze dat we zo lang zijn. Een vader die naast ons in de rij stond, vertelde tegen zijn zoontje (terwijl hij dacht dat wij het niet hoorden): ‘They are Dutch, the tallest people in the world’).
Bij het dumpstation in Zion (daar dump je het vieze water en poep en vul je de tanks van de camper met schoon water) ontmoetten we een ouder Duits stel dat al 1,5 jaar met een camper op reis is in Zuid, Midden en Noord-Amerika en dan nog doorreist naar Alaska. In de winter verblijven ze in Duitsland en daarna staat een reis naar Australië en Nieuw-Zeeland gepland. Wat gaaf als je dat wilt, kunt en mag meemaken!

7 juni: reizen van Zion naar The Grand Canyon

Vroeg op voor de reis naar de volgende bestemming: The North Rim van The Grand Canyon.
Het eerste deel was een mooie panoramische route over de Mt. Carmel Highway. Het landschap verandert steeds: van verschillende kleuren rotsformaties, naar een groen en heuvelachtig landschap en dan weer naar een omgeving met naaldbomen.
Ook reden we kilometers lang door een landschap van verbrande bomen. Waarschijnlijk komt dit door blikseminslagen. Dit schijnt jaarlijks veel bosbranden te veroorzaken in het gebied rondom de Grand Canyon.
Onderweg zijn we even gestopt in Kanab, een klein dorpje dat ook wel Little Hollywood wordt genoemd, omdat het vaak heeft gediend als filmdecor. Door het dorp overal bordjes met acteurs/actrices die in films hebben gespeeld die hier zijn opgenomen. Onder ander Ronald Reagan kwam voorbij.
Onderweg over Highway 67 gereden, the most scenic Highway of the VS (!), waar we even zijn gestopt voor een kudde overstekende buffels.
Rond 15.00 uur kwamen we aan op onze campground, een mooie open plek in het bos. De temperatuur is hier veel aangenamer dan de afgelopen dagen (28 graden t.o.v. 42 graden). We zitten hier dan ook op 2500 meter hoog. Direct onze wandelschoenen aangetrokken en een wandeling langs de rand van de North Rim gemaakt. Terecht een wereldwonder, wát een uitzichten, overweldigend gewoon. Daar wordt je wel even stil van. Hier raakten we aan de praat met een priester die ons in de weer zag met een routekaart. Hij vroeg wat we zochten en begon direct te vertellen over al zijn wandeltochten door de canyon, over zijn streven de 500 mijl (= 800 km) in zijn leven vol te kunnen maken, dat hij kanker had gehad en nu dankbaarder was voor alles wat hij nog kon doen. Bijzondere man!
Bij The Grand Canyon Lodge (met fantástisch uitzicht – zie foto met schoenen onderaan) een drankje gedaan en toen terug naar ons huisje, want het was BBQ-time! Het is hier om 19.30 uur al donker en het koelt snel af tot ca. 8 graden. Lekkere slaaptemperaturen, met de wind die loeit in de hoge bomen, heerlijk!
Morgen door naar Lake Powell (plaatsje Page), een rit van ca. 206 km, met onderweg weer heel veel moois te zien.

8 juni: de rit van de Grand Canyon naar Lake Powell (Page)

Weer vroeg op om op tijd te kunnen vertrekken naar onze volgende bestemming. Onderweg, net als gisteren, gestopt bij Jacob’s Lake (in the middle of nowhere) vanwege de befaamde zelfgemaakte cookies. Heerlijk vers. Mensen staan er zelfs voor in de rij. Toen gestopt bij de Navajo Bridge die over de Colorado River is aangelegd. Omdat we weer terug zijn in de verzengende hitte (38 graden), zijn we niet te lang buiten gebleven. Verder op onze route hebben we Horseshoe Bay bezocht, een bijzondere uitgesleten rots met water eromheen, in de vorm van een hoefijzer. Heel bijzonder, én helaas ook heel veel andere toeristen . Ook veel Japanners, van top tot teen bedekt (incl. sjaal om gezicht en handschoenen), om maar niet te verbranden. Het aantal toeristen valt me hier verder overigens verder nog erg mee. Het land en de Nationale Parken zijn natuurlijk ook zo groot, dat de toeristen zich verspreiden.
Eind van de middag kwamen we aan in Page, een stadje dat zijn bestaan te danken heeft aan de Glenn Canyon Dam, die in 1963 is aangelegd. Hierdoor is een enorm stuk canyon onder water komen te staan, wat ondermeer het kunstmatige Lake Powell heeft gevormd. De tegenstanders van de dam vinden het verschrikkelijk dat een stuk ongerepte natuur onder water is gezet, terwijl de voorstanders aanvoeren dat de omgeving door de dam is voorzien van water, er energie kan worden opgewekt en het veel recreatiemogelijkheden biedt. Tja, lastig. Ik kan me wel vinden in de tegenstanders: waarom wil je juist deze plek, midden in de woestijn, bewoonbaar maken, terwijl het land zo veel ruimte heeft op meer voor de hand liggende plekken?
We hebben een mooie plek met uitzicht op het meer. Het was erg warm en zelfs de twee regenbuien met een enkele onweersklap bracht niet veel verkoeling. Dus: de airco blijft vannacht aan!