Van de Blue Lakes naar Kaslo...

Vrijdag 27 juni
Deze dag stond een hike in de bergen rondom Lake Louise op het programma.
Weer een adembenemend mooi meer, met aan de rand het grote en luxe Chateau Lake Louis. We waren al voorbereid dat het hier druk zou zijn (veel Aziaten en bonte kledij en met grote camera's), dus zijn we maar direct verder gelopen, een steil pad omhoog naar Lake Agnes (op 2135 m), een prachtig bergmeer. Pffff.... wat een klim, ik heb duidelijk geen erg goede conditie... maar eenmaal aangekomen was het uitzicht alle inspanningen waard. Hier was het tijd voor heerlijke thee (wel 75 soorten) en versgebakken applecrumble bij het Lake Agnes Tea House met uitzicht op het nog deels bevroren Lake Agnes. Het theehuis werd in 1901 door de Canadian Pacific Railway gebouwd. Vol energie vertrokken we weer voor de tocht achter langs het meer, deels over de met sneeuw bedekte paden en dwars over een besneeuwde pas naar de Big Beehive (op 2270 m). Deze klim werd beloond met het meest adembenemende uitzicht op Lake Louise: het meer in de zon en donkere wolken en regenbuien in de verte.... Even de tijd genomen om te zitten en te genieten, en toen het steile pad terug naar beneden. Een fantastische wandeling van ongeveer 12 km.

Op de weg terug naar ons huisje hebben we nog de Takakkaw Falls bezocht: de hoogste over de weg bereikbare waterval van Noord-Amerika. Indrukwekkend, maar omdat het flink begon te regenen, werd het een kort bezoekje.

Zaterdag 28 juni
Opstaan, ontbijten, al onze troep weer verzamelen en inpakken (wat kan een mens in een paar dagen een rotzooi maken), auto volladen en weer gaan. Op weg naar onze volgende lokatie in Panorama, rijden we via Banff, een populair stadje in Banff National Park, aan alle kanten omgeven door de bergen. In de winter is het een druk wintersportoord en ook in de zomer is hier genoeg te doen. De bevolking vervierdubbelt dan. Eind van de middag kwamen we aan in onze B&B de Earl Grey Lodge. We hebben even het dorpje verkend, dat toch vooral gericht is op wintersport met een mooie skipiste. Er schijnt hier in de Rockies geweldige sneeuw te vallen, champagne-snow genoemd. Van over heel de wereld komen de skifanaten naar Canada om deze sneeuw mee te maken. Tijdens het ontbijt even gesproken met de Engelse eigenaresse, die 12 jaar geleden hier naartoe is geemigreerd met man en kinderen. Het publiek dat naar dit ski-oord komt zijn voornamelijk de welgestelden uit Calgary, die wel $1000 neertellen voor een heli-ski, waarbij je met een heli enkele keren wordt gedropt op een bijzondere plek, om daarna over ongerepte sneeuw naar beneden te skien.
Toen begon de lange rit (5-6 uur) naar onze volgende bestemming, Kaslo. Een klein, authentiek en niet zo toeristisch dorpje aan het 160 km lange Kootenay Lake.

We wisten dat Nederland om 09.00 uur Canadese tijd moest spelen tegen Mexico, dus... terwijl we rustig toerden door weer een heel ander landschap (we hebben de Rockies verlaten), een sportzender opgezocht en de wedstrijd live op de radio gevolgd! Met enthousiaste Canadese commentatoren (soms ff wat moeilijk te volgen: zit de penalty van Huntelaar er nu wel of niet in????) was het gaaf om het zo toch mee te kunnen maken. Superprestatie! Zal wel flink feest geweest zijn in NL. Voor de Mexicanen natuurlijk een forse teleurstelling... daarom hebben wij Mexicaans gelunchd ;-) ... erg lekker.

Op de sleutel van onze auto zit een zogenaamde 'panic button', blijkbaar iets wat alle auto's in Canada en Amerika hebben. Als je hierop drukt, gaat het alarm af. Waarschijnlijk bedoeld als je in/bij je auto wordt overvallen ofzo? Op zich best een nuttige functie, maar niet voor Joost.... al drie keer ging namelijk het alarm van onze auto af, omdat Joost per ongeluk in z'n broekzak die knop aanraakte.... heel irritant! En nog iets irritants: bijna iedereen heeft een 'autoclaxon' als geluidje om de auto af te sluiten of te openen... in het begin denk je steeds: wie toetert er toch, maar het went wel, gelukkig.

Om in Kaslo te komen moesten we met de ferry naar de andere kant van Kootenay Lake, een tocht van een half uur. Kaslo is een grappig, ietwat slaperig dorpje met leuke, ... huisjes.
Cathy, de eigenaresse van ons guesthouse Beachgables, vroeg direct of we de voetbalwedstrijd hadden gezien. Het was een fantastische wedstrijd geweest volgens haar. We hebben de highlights van de wedstrijd nog kunnen zien. Nederland in de kwartfinale, YES, of zoals ze hier zeggen: The Dutch Orange rolls on... to the quarter finals!

We blijven 2 nachten in the Boathouse, een huisje geheel ingericht in 'marinestijl'. Heel leuk, met erg veel grappige details. We hebben een hapje gegeten in Hotel Kaslo en geluisterd naar een optreden van regionale live folkmuziek. In de wachtrij voor de ferry stond namelijk een bandje te oefenen dat diezelfde avond in hotel Kaslo moest spelen. Het klonk best goed, dus zijn we daar even gaan luisteren. Aardig.
De volgende dag rustig aan gedaan: ontbeten in het dorpje tussen de bikers en pick-ups (echt iedereen rijdt hier zo'n megabak). Joost raakte, als echte biker-fan ;-), natuurlijk weer in gesprek met een biker, die enthousiast over zijn motor begon te vertellen... Terwijl we zaten te ontbijten hebben we in de laundromat er tegenover maar even wat wasjes gedraaid, want ja... zonder schone onderbroeken zitten is niet fijn. Toen nog ff een wandeling gemaakt langs Kaslo River. Inmiddels was het al lekker warm, dus tijd om met strandstoeltje, boekje en wat te drinken op het strandje tegenover onze lokatie te gaan zonnen. Er lag een powerboot aangemeerd en toen de eigenaar, Scott, eraan kwam, nodigde hij ons uit een kort tochtje met hem te maken naar de overkant van het meer. Erg gastvrij. Sowieso hebben de mensen hier altijd tijd voor een praatje en zijn ze erg vriendelijk. Dus wij aan boord. Eerst bracht hij ons naar wat rotswanden waar vage wandschilderingen te zien waren van de oorspronkelijke bewoners, de First Nation (indianen). Toen legden we aan de overkant aan bij een strandje, dat alleen per boot te bereiken is. Er waren mensen met kleine kinderen, die daar bleven overnachten in een tent. Zag er avontuurlijk uit, vuurtje erbij, vis roosteren. Er was weer een waterval (waar niet?) waar we even naartoe zijn gelopen. Onderweg terug vertelde hij dat er grizzly's leven aan die kant van het meer en hij het daarom onverstandig vond dat die mensen vis aan het roken waren. Volgens mij hield hij wel van spannende verhalen vertellen....

Morgen weer een lange reis (5-6 uur) voor de boeg naar Kelowna. Het is morgen een nationale feestdag hier, the 1st of July, Canada Day. Benieuwd of dat groots gevierd wordt!